3 тур "Славiя" Мазыр 3:1 Рэчыца-2014

Славія: Гаеў, Ахраменка (Канапацкі, 69), Грачышка (Паўлавец, 60), Слесарчук, Харытончык, Герман (Хаміцэвіч, 77), Кобец (Шыкаўка, 89), Катляроў, Лапцеў, Страхановіч (Радчанка, 87), Раеўскі. 
 
Рэчыца 2014: Кавалёў, Голік, Кабельскі (Мядзведзеў, 46), Трубіла, Лукашэвіч (Макар, 77), Кухаронак, Гінтаў, Калядка, Барсукоў (Рудзянок, 46), Федзянін (Сулім, 55), Бяганскі (Філіпаў, 87). 
 
Галы: 
1:0 - 37 Катляроў, 1:1 - 49 Калядка, 2:1 - 75 Лапцеў, 3:1 - 86 Кобец.

З самай раніцы 4 траўня ў горадзе зараджае дробны дождж. І ўсе думкі накіраваны толькі на тое, каб у нябёснай канцылярыі ўсё ж такі вырашылі спыніць гэтае бязладдзе хоць бы за гадзінку да пачатку матчу - жаданне бачыць як мага больш людзей на трыбунах прысутнічае, думаю, ва ўсіх аматараў футбола. «Вось касяк! Усіх аб матчы апавясцілі: міліцыю, пажарную, хуткую, а вось на самы верх не паведамiлi, каб яны там дождж адмянілі» - пачуццё гумару не пакідае дырэктара «Славіі» ніколі.

Перад пачаткам матчу трыбуны запаўняюцца даволі слаба: усё-такі фактар ​​непагадзі аказвае моцны ўплыў. На сектарах назіраецца своеасаблівы шлэшмоб - большасць народа сядзіць пад чорнымі парасонамі, што асабліва пацешна выглядае зверху – ну проста шыхт спартанскіх гаплітаў, укрыты за шчытамі.

І з проста-такі спартанскім настроем выходзіць на матч мазырская дружына. Важнасць супрацьстаяння з «Рэчыцай - 2014» разумеюць усе - ад гульцоў да самых маленькіх гледачоў на трыбунах. Прайграўшы на выездзе Гомельчыгунтрансу, «Славія» апынулася ў не самім лепшым становішчы - акрамя страты ачкоў тая сустрэча адзначылася стратай ключавога гульца цэнтра абароны - Арама Абд Аль-Маджыда. Таксама да матчу яшчэ не аднавіўся Арцём Шут, які павінен быў па логіцы рэчаў заняць пазіцыю Арама. «У яго напярэдадні гульні здарыўся рэцыдыў траўмы - разрыў бакавых звязак калена, таму ён застаўся па-за заяўкай. Калі б гэтага не адбылося, я думаю, што Арцём выйшаў бы на поле ў стартавым складзе» - скажа на пасляматчавай прэс -канферэнцыі Юрый Пунтус.

Менавіта па прычыне кадравага дэфіцыту стартавая расстаноўка цалкам ашарашвае заўзятараў на трыбунах - у пару да Паўла Грачышкі ў цэнтр абароны быў адпраўлены намінальны нападаючы Ігар Слесарчук! Забягаючы наперад, варта адзначыць, што Ігар не толькі не сапсаваў агульнай карціны гульні, але цалкам дыхтоўна згуляў на адведзеным яму участку поля. «Слесарчук - вопытны футбаліст. Вы, напэўна, памятаеце футбол яшчэ савецкі часоў, калі каманды гулялі з апошнім абаронцам. І ў большасці сваёй гэтую пазіцыю займалі вопытныя гульцы, якія ўжо дагульвалі свой ​​футбольны век. Я памятаю шмат выпадкаў, калі чалавек даходзіць да сталага ўзросту, мае ўжо вялікі вопыт, трошкі нават губляе свае хуткасныя навыкі, але добра гуляе менавіта як лібера. І я так зразумеў, што Слесарчук мяне не падвядзе» - каментуе сваё рашэнне пасля гульні галоўнакамандуючы «Славіі».

Аднак па ходзе гульні нельга сказаць, што кадравыя праблемы напаткалі менавіта гаспадароў поля. «Славія» даволі актыўна пачынае, стала трымаючы ў напрузе абарону гасцей. Рэчыца ў сваю чаргу толькі зрэдку адважваецца на кароткачасовыя вылазкі на палову поля суперніка, якія не могуць завяршыцца хоць якім-небудзь вынікам.

Тут варта зрабіць яшчэ адну заўвагу - адразу некалькі футбалістаў у стартавым складзе мазырчукоў раней абаранялі колеры рэчыцкага клуба: Аляксандр Катляроў, Дзмітрый Ахраменка і Дзмітрый Герман. Для гэтых хлопцаў дадзенае палескае дэрбі дакладна не было шараговым матчам. Прысутнасць асаблівага настрою была таксама адзначана і галоўным трэнерам дружыны з берагоў Прыпяці. Сімвалічна, што на 27 хвіліне лік у матчы адкрывае менавіта гульца, які пабываў у стане цяперашніх апанентаў «Славіі» - Аляксандр Катляроў выдатна распараджаецца перадачай Страхановіча, дарэчы, прызнанага лепшым гульцом матчу ў складзе «Славіі».

У другім тайме, які таксама цалкам праходзіць пад дыктоўку гаспадароў поля, Катляроў аддасць галявую перадачу на запароўшага да і пасля гэтага некалькі забойных момантаў Дзяніса Лапцева. Завершыць феерыю Аляксандр Кобец, за тры хвіліны да зыходу асноўнага часу гульні здзейсніўшы гол, амаль ідэнтычны мячу свайго цёзкі Раеўскага ў першай хатняй сустрэчы мазырчукоў - дакладны ўдар дзесьці з 25 метраў. Праўда, на 65 хвіліне другога тайма Рэчыца паспявае зраўняць лік намаганнямі Калядкі, аднак парытэт праіснуе толькі 7 хвілін да вышэйзгаданага мяча Лапцева.

Увогуле, другая хатняя перамога з розніцай у два мячы дае падставу падапечным Юрыя Пунтуса ехаць у Гарадзею на пазітыве. Глядзіце футбол і заўзейце за «Славію»!

Пасляматчавая прэс-канферэнцыя:

Каментар Аляксандра Бразевіча:

- Шчыра кажучы, згулялі агідна. Сорамна менавіта за гульню. Дабраліся да трэцяга тура на добрае поле, думалі трошкі пагуляць у футбол. Напэўна, праблемы са складам, якія былі ў гаспадароў перад гэтыя матчам, нас, такое адчуванне, трохі паслабілі, а іх наадварот з’ядналі, і згулялі яны вельмі моцна. Зараджанасці на барацьбу не было абсалютна, і завесціся ўжо па ходзе матчу было немагчыма. Трэба было караць за такое. Проста агідна. Прайгралі ўсю барацьбу, асабліва ў першым тайме. Проста сорамна за такое, зусім. Калі шчыра, нават вельмі цяжка падабраць словы, каб апісаць гэты футбол, таму што футбола з нашага боку не было наогул. У першых двух турах атрымалі ачкі з намінальнымі, можна сказаць, лідэрамі. Хоць я лічу, што лідэраў як такіх няма. Па сённяшняй гульні Мазыр таксама абавязаны быць у лідэрах. Таму трэба рыхтавацца да кожнага матчу, а ў нас сёння не атрымалася зусім. Дай Бог, каб гэта паслужыла нам урокам.

- З чым звязана адсутнасць у стартавым складзе Макара?

- Мы зараз гуляем 3 матчы за тыдзень, таму гэта планавая ратацыя, далі яму адпачыць: і ўзрост, і цяжкі каляндар. Шчыра кажучы, гульня паказала, што мы крыху памыліліся, паколькі абодва нашых крайніх абаронцы згулялі вельмі слаба. Значыць, ён будзе больш свежы да наступнага матчу. Няма худа без дабра, як кажуць.

- Наколькі цяжкая траўма ў Кабельскага?

- Пакуль складана вызначыць. Не думаю, што нешта вельмі складанае. Надрыву быццам бы няма, таму спадзяюся, што нічога сур’ёзнага.

Каментар Юрыя Пунтуса:

- У першую чаргу хацелася б падзякаваць хлопцам за той відовішчны футбол, які яны сёння паказалі. Я лічу, што сёння ён такім быў. Думаю, што такі футбол не можа пакінуць заўзятара абыякавым. Ад першага да апошняга свістка была барацьба, было відаць жаданне быць мацней на кожным участку поля і выйсці пераможцам увогуле. Такі футбол дазваляе глядзець у вочы заўзятарам ў горадзе. У двух хатніх матчах, я лічу, хлопцы заслужылі добрыя адносіны, каб заўзятары распавядалі адзін аднаму, што хлопцы не філоняць на поле, а выкладваюцца цалкам. Не скажу, што сёння было мала людзей - адчувалася, што за нас перажываюць, але гэта яшчэ не тая колькасць людзей, якую можа збіраць футбол у Мазыры. За кароткі прамежак часу, пражыты мной у горадзе, я зразумеў, што людзям тут патрэбен футбол. Таму мы будзем рабіць усё, каб збіраць як мага больш заўзятараў, асабліва моладзі, якую ў такі цяжкі час цяжка адарваць ад непатрэбных спраў і прыцягнуць да вольнага часу, які дазваляе ў гэтым жыцці перажыць хвіліны сапраўднай радасці.

Мы абыгралі добрую каманду, якая добра згуляла з Віцебскам і Гарадзеяй і прыехала да нас практычна ў рангу фаварыта. Мы задаволеныя, што нам удалося быць мацней. І, карыстаючыся выпадкам, хачу выказаць асаблівую падзяку людзям, якія маюць дачыненне да падрыхтоўкі поля. Я лічу, што з улікам дажджу, які ліў увесь дзень, мы гулялі на ідэальным полі.

- Як ацэніце гульню Дзмітрыя Харытончыка ў стартавым складзе?

- Спачатку было відаць, што Дзіма трохі перажываў, аднак потым ўкаціўся ў гульню. Для мяне ён гульца асноўнага складу. Аднак я яшчэ раз скажу, што асноўны склад у разуменні трэнера Пунтуса - гэта не 11 чалавек, а 18-20. І ратацыя адбываецца не ад таго, што я кімсьці незадаволены. Дзіма выдатна згуляў.

- Каго можаце персанальна адзначыць у гэтым матчы?

- Не магу сказаць, што нечымі дзеяньнямі я незадаволены. Калі вы бачылі, то ў Гомелі Дзіма Ахраменка у кожным з прапушчаных намі галоў адыграў адмоўную ролю. І сёння ён не дайграў да канца ў тым моманце, калі мы прапусцілі мяч у свае вароты. Не скажу, што ён цалкам вінаваты - адзін гульца не можа цалкам несці віну за прапушчаны мяч, але доля яго віны ёсць. А так вылучаць нікога не хочацца, уся каманда згуляла добра. Мне таксама падабаецца, як гуляе Саша Раеўскі - я як трэнер у яго закахаўся, можна сказаць. І не пабаюся сказаць, што, калі ён так працягне так працаваць, то нават гуляючы цяпер у першай лізе і пры цяперашнім дэфіцыце апорных паўабаронцаў у нацыянальнай зборнай для мяне не стане здзіўленнем, калі мы яго там пабачым. Ну і моладзь радуе: Паўлавец, Радчанка. Хлопцы выходзяць, не губляюцца, а ім яшчэ няпоўных 18 гадоў.